Nu ook met beeld

Jawel, ik heb me nog eens geforceerd. Bij woorden horen beelden, bij deze is daar dus voor gezorgd. De link naar mijn fotomateriaal vind je nog steeds hier rechts van mijn hersenkronkels, of om het jullie wat gemakkelijker te maken (het is immers Kerst voor iets), HIER.

En aangezien het dom zou zijn een medium waarover je beschikt niet te gebruiken waarvoor het dient, namelijk communicatie en het overbrengen van boodschappen, wens'k jullie allemaal met veel warmte en plezier een ontzettend fijne Kerstperiode en een geweldige vakantie/succesvolle blok!

Positivistische episode

In deze jammere periode van goodbye and farewell, is het misschien niet slecht al het overige van een des te meer positivieve invalshoek te bekijken.

• Vooreerst weet ik het bijzonder te appreciëren dat mijn academisch semester er hier zo goed als op zit. Deze week mijn examens afgelegd, waarvan twee derde meer dan in orde was, het andere derde kan gecompenseerd worden door eerdere krachttoeren van dat vak. Geen examens meer voor mij, nu volgen enkel nog een drietal kleine papers waarvan het belang te minimaliseren is.
• Het weer is hier voor de moment ge-wel-dig! Terwijl jullie zitten te lijden in de vrieskou, heb ik het hier best naar m'n zin in fijne temperaturen tussen de 5 en 10° Celcius onder een stralend blauwe hemel. Ik heb me een maand geleden handschoenen aangeschaft, heb die misschien een week moeten gebruiken, maar de voorbije drie weken heb ik hier in zomerkledij rondgelopen. Opwarming van de aarde?
• Er zijn al heel wat Erasmussers vertrokken, het vertrek van nog een heel aantal anderen staat op til. Gelukkiglijk, diegenen die me het nauwst aan het hart liggen vertoeven in januari nog een maandje hier, of verschijnen in de loop van januari weer in Tallinn om hun jaar te vervolledigen, of zie ik in februari algauw weer terug in de enige echte studentenstad van West-Europa.
• Ik ben er -eindelijk- in geslaagd een beetje bij te slapen. Vraag me niet hoe het komt maar mijn bioritme trok de laatste tijden op geen 'hol'. De voorbije week was het aantal uren slaap op m'n vingers en tenen te tellen. Vannacht de klok rond: zalig!
• En al maar goed ook, want je ouders opwachten op de vlieghaven op een wijze die een zombie afgunstig zou maken is niet echt.. positief. :) Zondag staan ze hier, voor een vijftal dagen familiaal gezelschap. De kerst doorbrengen met mijn ouders, en dit aan een voor hen onbekende en onbeminde kant van Europa, tegen alle gewoonten in, awel dat vind ik toch iets speciaals. Ik kijk er dan ook zeker en vast naar uit!
• Een laatste positief nieuwsfeit. Kreeg zopas telefoon van het reisagentschap. Na enkele serieuse krachttoeren van mijnentwegen om dat verrekte visa alsnog in orde te krijgen (één van de oorzaken die mijn slaap ontnomen hebben deze week) is er licht aan het eind van de donkere tunnel. "Ruben (ze kennen mij daar onderhand al in dat reisbureau), er is 90% kans dat de Russische ambassade je je visa gaat verschaffen." 90% kans, jawadde, de max! Wegens gebrek aan Estse identiteitskaart (en de ontbrekende tijd om dat alsnog in orde te krijgen) heb ik via alle mogelijke wegen proberen te bewijzen dat ik hier op een legitieme wijze in het land vertoef, en dat via Estland Rusland binnenkomen niet een of andere sneaky truuk is om de Russische dictatuur te onttronen. Erasmuscontracten van thuis en gastunief, huurcontrachten, bankaccounts, ... : ALLES is erbij te pas gekomen. Nu alleen maar hopen dat die 10% geen roet in het eten strooit.

Genoeg positivisme, ik zou zowaar nog op wolkjes gaan lopen. Ik wens jullie in ieder geval allemaal een ontzettend sterke blok toe, met vooral ook fijne periodes van ontspanning, en voor diegenen die dit voorrecht genieten: een deugddoende vakantie! Voor Kerst vermoed ik niet dat ik hier nog ga terugkomen, dus bij deze ook al een Vrolijk Kerstfeest. Met de nieuwjaarswensen ga ik nog even wachten. :) Tot gauw lieve mensen, ik hoop dat jullie het goed stellen! De teller is volop aan't lopen dus lang zal het niet meer duren voor we elkaar weerzien!

Zoek de logica

Facts:

• Een Fransman en een Belg
• Samen aanvraag voor Russisch visa
• Beiden niet in het bezit van een Estse identiteitskaart
• Allebei 'hoegenaamd' in orde met alle formaliteiten

Verwikkeling:

• Belg wordt afgekeurd
• Fransman geen enkel probleem
  

Reden:

• Niet in het bezit van een Estse identiteitskaart

Pardon?

• Niet in het bezit van een Estse identiteitskaart

En de Fransman?

• Niet nodig

Gevolg:

• Fransman kan zonder probleem richting St.Petersburg
  
• Belg... forget it
  

Conclusie:

• Russen zijn fuckers, Rusland is een fucking land met fucking regels. QED

Respect voor schone zaken

In the morning

Dancing in the moonlight

Omdat elke ziel die bovenstaande creaties niet gezien moest hebben, een verdomd jammere zaak zou zijn.

© Jan De Vlieger

Heerlijke tijden

Oh wat een heerlijke tijden. Mensen, ik ben gelukkig hier. Voor velen begint het hier stilaan op z’n einde te lopen en neen, dat vindt Ruben niet fijn. Het liefst van al wil ik iedereen die ik hier heb leren kennen vastbinden. En nooit meer loslaten. Optimale scenario: ik pak gewoon iedereen mee naar België. Je weet wel, dat land met je echte vrienden. Je weet wel, dat land met je familie. Je weet wel, dat land waar je weer naartoe wil, omdat je de mensen die je enkele maanden geleden achtergelaten hebt, zo ontzettend graag wil terugzien.

De eerste Erasmusvrienden zijn dit weekend vertrokken en ja u raadt het al, dat vindt Ruben niet fijn. Gesteund door de gedachte dat je de mensen die je ‘moet’ terugzien, sowieso nog zal terugzien, valt het allemaal nog mee. Of toch ook weer niet. Of wel. Vijf maanden is te kort voor een ervaring als deze, eveneens te lang. Te lang omdat je je serieus begint te hechten aan je avontuur, aan je vrienden. Te kort, omdat je je serieus begint te hechten aan je avontuur, aan je vrienden. Verrekte ambiguïteit.

Maar goed, zolang we hier nog rondlopen in ons persoonlijke hogere sferenwereldje, proberen we nog even het onderste uit de kan te halen. En ja, de laatste tijd lukt dat best. Omdat een volwaardige update jullie blijkbaar niet gegund was de voorbije weken (shame on me), en de dolle fratsen zich ondertussen toch wel opgestapeld hebben, ga ik louter enkele ‘highligths’ toelichten. Naast die highlights bestaat het leven hier in Tondi 55A (Tondi viis kumend viis, ah!) uit gezellige nietsdoen avondjes, schrale Ruby’s feestjes, af en toe wat studeren (of toch ook weer niet) om lekker fijne ‘grades’ binnen te halen, ludieke taalweetjes uitwisselen, af en toe een plonsje placeren, sauna hier, sneeuwgevecht daar, en ja, ga zo maar door.

Opsomming? Allé vooruit, waarom ook niet!

1. Bezoek Simon. Een opener van formaat, want het was geweldig! Na de zus mijn tweede bezoek alhier, een tweede nauw aan het hart liggend deugddoend bezoek, een tweede gelegenheid iemand ‘jouw’ stad te tonen, ‘jouw’ Ruby’s (inclusief één van de hevigste feestjes so far), jouw Erasmus. Bezoekje Helsinki, bezoekje kerstmarkt, hevige sneeuwval tot meer dan tien centimeter, sneeuwballengevechten waar professionele kogelstoters een duimpje aan kunnen zuigen. Simon, merci kerel!

2. Bezoek Sinterklaas. Iets minder spectaculair, maar daarom niet minder fijn. Sinterklaas blijkt enkel maar in de Lage Landen en de Duitse regionen echt bekend te zijn. Reden genoeg om daar een Sinterklaasfeestje aan te koppelen inclusief alle typische bijkomstigheden. Sinterklaas (en Marije), merci!

3. Belgische receptie, op uitnodiging van onze ambassade alhier, volgend op de film “Si le vent soulève le sable” op het Black Nights (de nagel op de kop) Filmfestival. Na toch redelijk wat gewenning aan het op zich nog niet zo slechte Estse bier (A.Le Coq, Saku), gemerkt wat we al die maanden gemist hebben. Gouden Draak, Carolus, niet slecht! Vermeldenswaardig is ook het bizarre maar grappige gesprek met de tweede diplomaat van de ambassade. Thijs en ik in’t Frans, hij in’t Nederlands. Werkte wonderwel. Ambassade, merci!

4. Christmas Gala van ESN (Erasmus Student Netwerk). Quasi alle Erasmussers herenigd in één ruimte. Dit overkomt ons echter bij benadering… elke avond. In Ruby’s, met meer leut, meer sfeer, meer alcohol en meer foute toestanden. Niettegenstaande was het een geslaagde avond, die eindigde (u raadt het al) in Ruby’s. ESN, merci!
   

5. Last – but – not - least. Een van de meest geschifte avonden van heel mijn Erasmus. De Snow Running Contest. Snow Running Contest echter zonder sneeuw, maar met moustaches. (zie “No comment…”) Het concept is zo eenvoudig als het klinkt. Veel meer ga ik niet prijsgeven, maar ik kan je meegeven dat deze kernwoorden hier zeker thuishoren: Feest, koud, vodka. hostel-universiteit-hostel, undercover, un-gecoverd, moustache, bus en Ruby’s. Ik weet dat ik voor velen in raadsels spreek, maar dat is misschien nog maar best zo. :) Iedereen, merci!
   

Nu is het weer even enkele dagen doorbijten, concentreren op de aanstormende examens van volgende week. Drie examens op drie dagen tijd. Voor twee van die vakken heb ik eerder al serieus goed gescoord, dus paniekzaaierij is hier niet van toepassing. Maar je weet, hoogmoed komt voor de val, dus vlieg ik toch maar even lekker diep in de boeken. Hasta la proxima, mijn vrienden, hou jullie goed!

Nog even meegeven dat de post hieronder afkomstig is van Elia, mijn roommate, voor zover dat nog niet duidelijk moest zijn. Vertaling is desgewenst verkrijgbaar op aanvraag, maar ik vermoed dat, de uitroeptekens indachtig, de boodschap wel overgekomen moet zijn. :) Mensen, ’t is hier tof!

Parola di piemontese

Ehy ragazzi!!!!!!
Guardate sto pazzo!!!!
Non ho mai pensato di incontrare Freddy Mercury in vita!!!!
Questi sono i risultati dopo 4 mesi di erasmus!!!!
Questa è la trasformazione di un serio ragazzo fiammingo!!!!!
I love my erasmus; and the people I met!!!!!!
Venite in erasmus a Tallinnn!!!!!!
Parola di piemontese!!!!!!
Elia, the roommate!!!!

No comment...

Still alive and kicking...

... so don't worry, my friends!

En meteen zal ik ook van de gelegenheid gebruik maken om wat promotie te maken voor een goeie - zeer goeie - zaak, namelijk Akabe Ommekaar. We zijn geselecteerd voor 'De Pluim', een actie van de Koning Boudewijnstichting en de regionale televisiezenders in Vlaanderen om mensen of verenigingen die zich inzetten voor andere mensen in de maatschappij en de samenleving een bedankje, een 'pluim' te geven.

Steunen kan je door een SMS te sturen richting 3024 met de boodschap 'PLUIM 1'. Eeuwige dankbaarheid is uw deel. :)

Clubbin'

Het is er nog eens van gekomen, surprise, surprise! We zijn met onze Erasmus-bende eindelijk nog eens in een club geraakt. No big deal, zeg je dan? Toch, voor ons was het een heuse verwezenlijking, daar het al zo'n twee maanden geleden was dat het nog gelukt was. En moet je weten: dit weekend zelfs twee maal! Twee verschillende clubs, op één weekend tijd. Een unicum.

Na een eerste – mislukte – poging op woensdag in club Venus (één onder ons had de ‘verkeerde schoenen’ aan, en de poging binnen te geraken op sokken viel niet in goede aarde bij de bodyguards), was het ons donderdag dan eindelijk gelukt. Eén van de DJ’s van Daft Punk (oeh yeah!) kwam draaien, onder live saxofoonbegeleiding, in de setting van club Privé wat algemeen beschouwd wordt als één van de meest fancy clubs van de stad. Het bewijs dat Esten over het algemeen lak hebben aan alles wat van een beetje smaak getuigt, is bij deze trouwens weeral geleverd: op deze geweldige avond waren quasi enkel Erasmussers aanwezig. Esten: nihil. Het heeft onze pret in ieder geval niet kunnen bederven. Na sluitingstijd weer in Ruby’s verzeild geraakt – hoe kan het ook anders –, waar uitbater Brandon ons in boxershort wist te verwelkomen nadat we hem uit bed gebeld hadden. Als kers op de taart: gratis drank voor ieder die eveneens in boxershort verscheen. Over deze escapades wil ik liever niet uitweiden, maar ik kan je verzekeren, ik heb het braaf gehouden!

Vrijdag feestje in club Von Uberblingen, met massa’s goedkope Russische ‘sletjes’. Het stereotype beeld van de moeilijk toegankelijke Estse schoonheden en de Russische deernes die je met man en macht van je af moet slaan is bij deze wederom bevestigd.

De rest van het weekend was een pak rustiger, dit omwille van de andere kant van de Erasmus-medaille: studeren (er moet hier wel degelijk gewerkt worden, en hiermee wil ik een oproep doen de voorgaande post met een relativerende blik te aanschouwen ;))! Op maandag had ik paperdeadline en bijhorende presentatie (which was very good, by the way), en morgen examen Management (valt nog af te wachten :)). Voorlopig zijn alle academische krachttoeren hier aan de International University Audentes al positief afgerond. Essays, papers, presentaties, examens: voorlopig nog geen failures te bespeuren, which I like.

Verder rest mij nog te zeggen: korte dagen hier! Om 16u steevast pikkedonker. Momenteel temperaturen tussen -5 en het vriespunt, en volop sneeuw, wat als voordeel heeft dat het hier dan op z'n minst toch nog ‘iets’ lichter lijkt.

Vooruitzichten: bezoek van Simon! Van donderdag tot maandag bekend volk over de vloer, het zal deugd doen!

You know you are a real Erasmus when...

• you do things that you would never do in your hometown

• you don't want to show your latest partypictures to anyone that's not an Erasmus

• "spending the day at uni" means a day spent in front of your mail, msn and facebook

• not even 30 calls from the neighbours and a visit from the police can keep you from having another big party. You just move and change neighbours!

• you came to your Erasmus-country wanting to find new friends among "the locals", but soon realised that the other Erasmuses are more fun

• the people you just know by your own made up nicknames, such as "the hunk, the pop-guy, Hi5, barefootman..." etc are people you absolutely want to invite to your birthdayparty

• most of your time is spent preparing for or recovering from a night out

• you to everyone proudly present old silly songs from you home country, claiming that its a classic...without being embarrassed

• you no longer care whether it's monday or friday - it's still partynight!

• you recognize people saying hi to you in the street thanks to the pictures you took last night

• you refer to everything as before or after a certain Erasmus-event

• you know that nothing is better than a night out at the erasmus pubs and clubs - although your friends complain about always going to the same places...

• you kiss anyone and anything without bothering about the consequences (good or bad)

• you blame all your bad behaviour on the fact that you're an Erasmus

• you do a test to measure your consume of alcohol and get serioulsy worried about your health

• you know that the time of your life is now!

Model Nato Estonia

Woohoo! Eindelijk nog eens tijd gevonden hier wat te publiceren. In ieder geval geen evidentie, aangezien mijn titel even goed 'druk druk druk' had kunnen zijn, net zoals bij Thijs z'n laatste blog. Die drukte is bij mij het voorbije weekend (do-vr-za) veroorzaakt door een beest genaamd 'Model Nato Estonia'. Het concept is eenvoudig. Drie dagen lang komen jongeren uit gans Europa samen om kennis te maken met het hoe, het wat en het waarom van een Internationale Organisatie, in casu de Noord Atlantische Verdragsorganisatie. Drie dagen lang wordt de werking van deze Organisatie op de meest realistisch mogelijke wijze gesimuleerd, inclusief bijhorend (iets minder geloofwaardig) rampscenario, waar wij natuurlijk het hoofd aan moesten bieden. In drie verschillende comités werd onderhandeld om de belangen van je eigen Nato-lidstaat (ik was voor de gelegenheid United Kingdom) op tafel te krijgen. Het moet gezegd dat dit echt een zeer boeiende ervaring was, waarbij ik toch best wat heb opgestoken. Een extra fijn detail: bezoek gebracht aan de Britse ambassade hier in Tallinn. Gesproken met enkele topdiplomaten die ons de nodige kennis en ervaring konden verschaffen om het simulatiespel te overleven. De aanslagen van twee jaar terug in Londen waren trouwens nog zeker niet vergeten, daar de beveiliging (zeker in tegenstelling tot de Belgische ambassade hier, die geen 'zak' voorstelt) toch op een redelijk hoog peil stond.

Niet enkel serieuziteiten aldaar op dat Nato-gebeuren. Onze bourgondische kwaliteiten werden ook zwaar op de proef gesteld, wat de ideale sfeer creëerde voor wat informelere contacten onder de deelnemers. Een ingehuurde traiteur heeft serieus zijn best gedaan ons te verwennen met al wat je maar wensen kan. Overheerlijke lunches, sterk uitgebreide 'coffee breaks', zalige receptie donderdagavond in het feërieke stadhuis (hebben we dan ook weeral gezien van binnenuit), enzovoort.

De rest (time-efficiency ten volle benut, want veel 'rest' bleef er niet over) van mijn weekend bestond uit schaatsen (too bad voor de zuiderlingen was het ijs niet echt zacht te noemen), en een bezoek aan het KUMU-museum, het Estse nationale museum voor schone kunsten. Het is gesitueerd in Kadriorg, een prestigieuze buurt van Tallinn, en gehuisvest in een prach-tig, zeer modern gebouw (pas vorig jaar afgewerkt) ontworpen door een Fin genaamd Pekka en-nog-wat. Vooral een tijdelijke exhibitie 'Political and Poetical', met moderne graphics, wist mijn aandacht lange tijd vast te houden. Schitterend, en eindelijk heb ik nog eens wat aan cultuur gedaan, het werd tijd. :)
Mijn geheugen laat me een beetje in de steek over de gebeurtenissen van de week voor het Model Nato-evenement, mea culpa, ik had jullie maar wat sneller op de hoogte moeten brengen. Ik denk dat die week samengevat kan worden in etentjes, verjaardagsfeestjes, verrassings-verjaardagsfeestjes (I FLY), meer etentjes en feestjes, en daarbovenop ook nog bowlen (gewonnen!), zwemmen, en het uitchecken van de andere dormitory's hier in Tallinn. Dit alles natuurlijk nadat we eerst braafjes de lessen bijgewoond hadden en het nodige huiswerk achter de rug was, don't worry! :)
Nog even meegeven dat mijn Belgian Fries (vergeet de French Fries, ik doe aan conditionering) hier een regelrechte hit aan het worden zijn. Friteuzes zijn compleet overbodig geworden, en de frieten zijn heerlijk als nooit tevoren. Geweldig!

Nägemist, mijn lieve vrienden!

Leen in Tallinn dot blogspot dot com

Speciaal weekje achter de rug. Van maandag tot maandag kon ik immers een hele week lang genieten van de aanwezigheid van de zus. Een fijn weerzien was het alleszins, maar het moet gezegd dat het best bizar is na twee maanden buitenland plots 'bekend volk' hier te ontvangen. De wereld die volledig de jouwe geworden was, is nu plots een gedeelde wereld. Wat tot dusver enkel jij kon visualiseren en inbeelden, wordt nu ook volledig begrepen door iemand anders die je zeer na aan het hart ligt.

Na een ontzettend gezellig eerste avondje in het Hostel en natuurlijk de verplichte verkenning van de Old Town (of beter: poging tot, aangezien het hier om 16u al bijna volledig donker is en erg veel citytrippen er dus niet inzit als je met twee uitslapers te maken hebt), hebben we samen met Thijs, zijn zus, nicht en nog enkele andere Tallinnse Erasmussers twee auto's gehuurd, en uitgeweken richting Saaremaa, het grootste eiland ten westen van Estland. Een tweedaagse roadtrip waarover ik eerder al een korte impressie gaf, hoewel die blogpost vorige week wel op érg impressionistische wijze is ontstaan. Vandaag is mij trouwens ter ore gekomen dat verhoudingsgewijs het aantal verkeersdoden in Europa het allergrootst is in Estland. Goed om weten, maar misschien toch best dat we op voorhand niet over deze informatie beschikten.

Saaremaa betekent voor mij vanaf nu: ferryboot, kerken, meteorietinslag, ongerepte natuur, nightcruisin', 110 op zandwegen, kerken, Nederlands spreken (jaaah!), overnachten in geweldige oertypische houten cottages in the middle of nowhere, kerken, sauna, herten op de weg, spookrijders op de weg... en last but not least: kerken! Voor verdere accurate info over ons tripje verwijs ik je met veel plezier naar Thijs z'n blog.

De rest van de broer-zus week bestond uit citytrippen in Tallinn 'part two', wederom een gezellige Hostelavond, lekkere restaurantbezoekjes en een feestje in Ruby's (Irish Pub), wat ondertussen toch wel onze stamkroeg genoemd kan worden (bewijs: zie foto :)). Zaterdag zijn ons Leen en ik dan ook nog afgezakt naar Helsinki, waar het zowat de hele dag gesneeuwd heeft, evenals in Tallinn. Omdat Helsinki me niet meer onbekend was kon ik mijn lieve zus dan ook in sneltempo rondleiden, waardoor er nog tijd overbleef om het Suomenlinna maritime fortress, gelegen op een naburig eiland, met een bezoek te vereren. Sinds 1991 behoort dit tot het UNESCO werelderfgoed, en als je het met je eigen ogen gezien hebt begrijp je wel waarom. Het is van onschatbare culturele waarde aangezien het 'fort-eiland' achtereenvolgens in het bezit was van de Zweden, de Russen, en uiteindelijk na de Eerste Wereldoorlog van de Finnen in functie van de respectievelijke defensie van deze landen. De speciale sfeer opgewekt door de onophoudelijke sneeuwval en bijhorende doodvriezende tenen/voeten/benen/oren/neuzen maakte het beslist tot een uniek bezoek.

Sinds maandag ben ik opnieuw eenzaam en alleen in Tallinn, waar momenteel - op het schrijven van enkele papers na - niet zo heel erg veel bijzonders van doen is. Het is zelfs al zo erg met me gesteld dat ik vandaag, uit miserie, een basketbalwedstrijd gaan bezichtigen ben, samen met een Finse klasgenoot. Een Grieks team tegen de Tallinnse trots in iets wat de UEFA-cup van het basket zou moeten zijn. Best wel eens fijn om zien. 'Eens'. Gelukkig sleepten de Esten de overwinning in de wacht (tegen alle verwachtingen in), dus eindelijk nog eens een reden om de kleine portie Estse fierheid even van de zolder te halen.

Op heel veel koude en heel veel sneeuw na (mijn vorige post was niet gelogen, en het wordt dag na dag erger) heb ik voorlopig niet veel vooruitzichten in het vizier, maar iets in mij zegt dat dat gauw weer zal veranderen.

Ik hou jullie op de hoogte!

Winter

Eerste sneeuw in Tallinn. De winter is in het land, hoezee!

Almost-day

Vandaag... Bijna-dag. Heel fijne dag, heel veel dingen gebeurd. Maar vooral heel veel dingen dus 'bijna'.

• Road Trip. Bijna afgelast wegens niet-startende - 'hej ik heb een platte batterij' - huurauto. Hoe een autoleeslampje een mens 'completely fucked up' kan maken om 9u in de ochtend.
• Bewezen toch best wel een 'ok' en defensieve chauffeur te zijn. Bijna een hert, liggend in het midden van de weg, overhoop gereden. Of ik er trauma's aan over heb gehouden laat ik je later nog weten.
• Spookrijders, dikke fun. Net op tijd de wagen langs de kant van de weg kunnen zetten om geschifte 'bajaat, genoeg plaats om die trage auto voor mij voorbij te steken, en die bocht hier maakt me vooral geen zak uit'-auto te ontwijken. Bijna frontale botsing met andere woorden.
• Bijna nek/been/rug/arm (zelf uit te kiezen) gebroken wegens domme val van bizarre schommel die bovendien zin had mij in de 'return' lekker hard te killen.
• En last but not least bijna hartcrisis (laat hier de bijna anders maar weg) wegens ontbrekende laptops in je appartement bij thuiskomst na een verdomd 'bijna' niet vermoeiende tweedaagse, waarna ik nog meer verdomd vooral geen behoefte had aan 'bijna' rust en vooral heel veel zin had in nog meer ontzettend spannende 'bijna-situaties'. (bijna-ironie?) Gelukkig vals alarm maar ik lieg niet als ik beweer dat ik 'bijna' zin had een ambulance te bellen om mijn aders te pimpen met Rilatine, morfine, of bij voorkeur iets sterkers indien voorhanden.

Gelukkig is het bezoek van mijn zus nog niet 'bijna' gedaan, en kan dit woord ook met volle overtuiging weggelaten worden in het uiten van enthousiasme over onze trip naar Saaremaa (een eiland ten westen van Estland) samen met Thijs, z'n zus, z'n nicht, en enkele andere Erasmussers, de voorbije twee dagen.

Slapen zal ik doen nu, for sure. 'Bijna' is cancelled.

Fotomateriaal

Voor de geïnteresseerden heb ik zonet nog eens de moeite genomen mijn beeldmateriaal wat up to date te brengen (de link vind je nog steeds hier rechts van mijn geleuter).

Wat kan je daar zoal tegenkomen? Vooreerst enkele beelden die ik geschoten heb toen ik op een saaie zaterdagnamiddag besliste een wandelingetje te gaan maken doorheen enkele Suburbs van Tallinn. Natuurlijk ook enkele feestjes (1 - 2), en last but not least de foto's van een geweldig fijne mini-road trip deze zaterdag richting Lahemaa National Park samen met Marije, Cem, Olivier en Ece. Laat de beelden spreken zou ik zeggen! :) Aan een deugdelijke selectie van de foto's van Denemarken ben ik nog aan't werken, maar dit neemt wat tijd wegens een ontzettend decadente overvloed aan fotomateriaal, en het is nu niet bepaald mijn doel u te gaan lastigvallen met 1600 foto's over één en hetzelfde evenement... U begrijpt...

Hier alvast een voorsmaakje.

Wereldrecord jumpen

Zo'n dingen maken me nog eens fier Belg te zijn. :) (in tegenstelling tot de ont-zet-tend vervelend wordende regeringsonderhandelingen, die ik hier te pas en te onpas volledig uit de doeken moet doen. Binnenkort geef ik hier een presentatie over, zodat eindelijk iedereen die het horen wil de volledige story voorgeschoteld krijgt, en bijgevolg dat onderwerp ook naar de vergeetput verwezen kan worden.)

LEUVEN - In de marge van de 24-urenloop hebben studenten van de K.U.Leuven dinsdagavond het wereldrecord jumpen gebroken. Tussen 21 en 22 uur hebben meer dan 1.500 studenten samen deze dans uitgevoerd, wat een verdubbeling is van het vorige record in Rotterdam, zegt sportcoördinator Kristof Muylaerts van de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie.

De 24-urenloop is een bekend en toch best gezellig fenomeen in Leuven. Zo'n dingen bestaan er dus niet in Tallinn. Eens per jaar zijn er de Student Days die best wat volk op de been brengen, maar daarnaast is er van samenwerking tussen verschillende universiteiten compleet geen sprake. Eveneens het jumpen is hier volstrekt onbekend, uitgezonder natuurlijk bij de Nederlanders en de Belgen onder ons. Een poging om het hier te introduceren is me voorlopig nog niet gelukt, en misschien moet dat zo ook maar blijven. :) (ikzelf heb het geleerd (moéten leren) op de scouts van mijn 14-jarigen, dus 'ik kan er niet aan doen' :)) Wat hier al wel mooi geïntroduceerd is, zijn de dans-moves van ons aller Toon Hendrickx (mede-leider in de scouts), heerlijk! De moves (Toon, bestaat daar een naam voor?) beginnen dus aan een internationale ronde. Zien waar dat eindigt. :)

Bij gebrek aan een deugdelijk filmpje hiervan (ik maak er werk van) moeten jullie het voorlopig stellen met de ondertussen ook al beroemde 'Olivier-moves' en een sfeerbeeldje vanuit Vana Major, een geweldige Ierse pub met een gek van een uitbater, Brandon. Enjoy!

Foto van de week bis

Wazig, opgefokt, moe maar toch voldaan. Grote glimlach, grote tred, recht in de armen van m'n Erasmusvrienden. Dit alles na een ontzettend vermoeiende week met een summum van zomogelijk nog meer vermoeiende twee uren in het bagagedepot van Tallinn vlieghaven.

Europa?

Bizar. Zeer bizar. Van het ene Europese project in het andere gekatapulteerd worden, zonder enig rustpunt in je thuishaven, je thuisland. Vliegen vanuit Tallinn alwaar je je Erasmussemester geniet, richting Kopenhagen alwaar je deelneemt aan een Europees seminarie, georganiseerd door JEF, de Jonge Europese Federalisten. Ik kan niet ontkennen dat ik me de voorbije weken ontzettend "Europees" heb gevoeld.

Het seminarie vond plaats onder de noemer "Healthy environment: A fundamental human right" en focuste op allerlei aspecten die te maken hebben met (verschillende vormen van) energie, het ethische dilemma van prioritisering (welk mondiaal probleem moeten we eerst aanpakken, is het wel verantwoord zo zwaar te focussen op klimaatsverandering terwijl er nog tal van andere mondiale problemen zijn vandaag de dag?), enzovoort. Via panelgesprekken, groepsdebatten, workshops en interactieve simulatiespelen waagden we een poging om tot constructieve antwoorden te komen, maar de enige echte conclusie waar iedereen het over eens kon geraken was: "het is toch wel verdomd moeilijk". Welke oplossingen kunnen wij als jonge Europeanen formuleren met de taak en toekomst van de Europese Unie en de Europese Integratie in ons achterhoofd? Wie hier een concreet antwoord op weet te verwoorden mag mij altijd contacteren. :)

Natuurlijk was het niet altijd dergelijk zwaar inhoudelijk gelanterfant daar in die Deense Folk highschool. Het concept van deze vorm van onderwijs vind je trouwens kort uitgelegd op deze blog die we in een workshop gecreëerd hebben: JEF goes Vallekilde. Andere grappige blogs die in dit kader aangemaakt zijn vind je hier: Healthy Environment en GreenJEF. De trotse bezitters van Facebook onder ons moeten maar eens een kijkje nemen bij deze groep.

Het beetje energie dat we nog overhielden na een vermoeiende seminariedag, benutten we ten volle om 's avonds tot het uiterste te gaan in amusement-terminologie. Bijvoorbeeld de beruchte International Evening, waarbij iedere nationaliteit de specialiteit van z'n land presenteerde en liet uittesten (voor de gelegenheid was ik maar even Est, waar moet ik immers Belgisch bier en chocolade vinden in deze godvergeten uithoek van Europa?). Mijn Vana Tallinn (typisch Estse likeur) en Viru Valge (Vodka, de beste prijs-kwaliteitsverhoudingsgewijs gezien, proefondervindelijk uitgetest) vielen alleszins zwaar in de smaak! Het heeft voor de rest van de week ook wel wat verwarring veroorzaakt doordat sommigen het maar niet konden vatten dat ik niet écht Est was. "So... you're not really Estonian...?" Ik zal het hen maar vergeven, met moeite echter, aangezien vergeleken worden met duf uitziende blonde Sovietboys nu niet meteen mijn voorkeur wegdraagt (ik overdrijf, maar you get the point).

De andere avonden bestonden uit feestjes, danspartijen, geschifte zesvoudige tafeltennisspelletjes waarbij regels niet bestaan, interessante 'ontdek de culturele en linguistieke verschillen'-conversaties, drankspelletjes (eerder 'truukjes') met Vana Tallinn (don't try this at home, kan gevaarlijke neveneffecten hebben) en de introductie van Jungle Speed in internationaal gezelschap. Ik moet je niet vertellen dat het opstaan om 7.30 een helleweg was, en de dagelijkse koffie om 8.00 een waar godsgeschenk. Maar het was het allemaal waard. Vele schitterende mensen leren kennen (connecties over gans Europa, alsof de Erasmusconnecties nog niet genoeg waren), veel geleerd over Europees federalisme (wordt vervolgd), enzovoort.

De week werd afgesloten in Kopenhagen zelf, met een exhibitie over European Vibes, een feestje in een plaatselijke pub, en een gezellige relaxte dag vol sightseeiing onder een klaarblauwe hemel. Genieten! De vlucht terug naar Tallinn was voorbij voor ik het wist. Zo vermoeid als je maar kan zijn viel ik in slaap nog voor het vliegtuig van de grond ging, en werd ik wakker toen de prachtige zin "Fasten your seatbelts, we are arriving at Tallinn". De anticlimax kwam echter op de vlieghaven waar ik netjes twee uur mocht wachten op mijn bagage. M'n allerliefste Hostel-vrienden stonden me al - vol ongeduld - (kan je wel begrijpen na 2,5 uur) op te wachten met de slogan "We love Ruben", wat de pijn toch wel met groot gemak verlichtte! :)

Nu is het weer back to reality, onder de vorm van "European Institutional Law". Donderdag midterm examen, ik zal me dus maar best beginnen concentreren. Maar met de komst van mn allerliefste zus volgende week in het vooruitzicht, kan ik werkelijk de hele wereld aan! Feest!

Foto van de week

Misschien maar eens een nieuw conceptje uitproberen. Vanaf nu zal ik trachten elke week hier mijn persoonlijke favoriete foto van de week te posten, tenminste als ik beschik over een foto die deze 'titel' verdient. Gezien de relatieve luwheid van de voorbije week, maar het geweldige sfeertje van voorbije zondag moest ik voor m'n eerste editie niet echt lang nadenken. Op deze foto ziet u naast mij Ece, op het strand van Pirita - Tallinn. Geweldige meid, woont eveneens in mijn Ikea-hostel (ook wel Black Box genaamd), en dankzij haar ben ik hier mijn Turks danig aan het verbeteren, zo fel zelfs dat m'n Turks er sneller op vooruit gaat dan m'n Estse 'skills'. Wat ik zo in't bijzonder weet te appreciëren aan deze foto, is dat ie op min of meer spontane wijze tot stand is gekomen, en je mij dusdanig ook ziet exact zoals ik me voel. Niet slecht dus. :)

Mijn voorvermoeden zegt me dat Foto van de week - editie 2 - iets te maken zal hebben met Denemarken. Van zondagavond tot vrijdagavond vertoef ik immers in en rond Kopenhagen voor een Europees seminarie omtrent Energy & Healthy Environment. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven!

Universitaire Krachttoeren

Gezien de voorbije week er eentje was waarbij het educatieve aspect het voortouw nam, lijkt het me een ideale moment om eens dieper in te gaan op het universitaire leven alhier. Inderdaad, Erasmus is niet enkel tripjes doen en feesten tot in de vroege uurtjes. Er dient ook gewerkt te worden, zoals dat waarschijnlijk meestal het geval is op plaatsen waar gestreefd wordt naar een diploma of iets dergelijks. Mijn plan om vorige zondag er eens duchtig in te vliegen was, zoals u heeft kunnen lezen, grandioos mislukt. Zondagavond dan maar. Of toch liever maandag?

Les 1: Ruben heeft z'n uitstelgedrag niét achtergelaten in België, tegen alle verwachtingen in.

Daaraan kan meteen 'Les 2' toegevoegd worden die opmerkt dat het uiteindelijk allemaal toch wel in orde komt (voorlopig althans). Mooi binnen de deadline m'n eerste Estse Universitaire Krachttoer afgeleverd in de vorm van een essay. Meer EUK's deze week: m'n eerste echte examen (lang leve 'midterms') van Principles of Management. 60 vragen multiple choice, zonder giscorrectie, de prof (zie foto in blogbericht 'Payback') met de zweep vooraan. De bonusvraag: 'Wat is na een koude pint mijn favoriete drank?' levert dus wel degelijk punten op, niet te snappen. Op een uurtje was het in kannen en kruiken, lijkt me in Leuven ook al uitgesloten. Velen zijn tegen het gebruik van Midterm-examens, maar ik zie het positieve er nog wel van in, aangezien je na je examen die leerstof mooi kan vergeten, wat het volgende examen natuurlijk weer een pak aangenamer maakt.

Na exact een maand bezig te zijn met de lessen, kan ik jullie ondertussen ook wel een completer beeld verschaffen van de vakken die ik hier mag genieten.

M'n week start traditiegetrouw met Political Philosophy. Op zich best nog wel boeiende materie, maar toch niet meteen 'my cup of tea'. 't Is enkel omdat het zo mooi mijn Leuvense vak verving dat ik hier niet onderuit kon. In dit vak ben ik de enige Erasmusstudent dus hopelijk wordt er toch iets of wat rekening gehouden met die eenzame zielige jongen. :) De grades worden uitgedeeld op basis van een zés uur durend schriftelijk examen op het einde van het semester. Afzien dus.

Na deze anderhalf uur filosofisch getreiter volgt m'n favoriete les van de week: Political Geography. In deze les voornamelijk Erasmussers (een tiental), en met een Spaanse prof (David Ramiro, waar ik al over heb gesproken) wat deze cursus naast de inhoud een zo mogelijk nog internationaler tintje geeft. De lessen bestaan uit discussies tussen de verschillende nationaliteiten aanwezig. Heel grappig, want het Belgische probleem heb ik hier al zwaar uit de doeken mogen doen. Binnenkort starten de studentenpresentaties, waarbij elke student twee conflicten moet voorstellen. De mijne zijn het conflict in verband met de minderheidsgroep Tamil in Sri Lanka, en surprise surprise: de Belgische crisis, het hoe en het waarom.

Vervolgens Principles of Management, waaraan ik al vaker enkele woorden heb vuilgemaakt. Typisch Amerikaanse prof, wordt serieus op handen gedragen. Samen met enkele andere Erasmussers vertoef ik meestal helemaal achteraan de aula, kwestie van niet al té hard geconfronteerd te moeten worden met de - in tegenstelling tot de prof - niet al té boeiende materie. Drie examens verspreid over het ganse semester, wat het totaalpakket niet al te zwaar maakt.

Mijn laatste les op maandag (zware dag, u hoort het), is eveneens ook de zwaarste les van de week. Afzien over de ganse lijn: Modern Organizational Theories. In tegenstelling tot de titel van de les is de prof allesbehalve 'modern'. Een grijze - ontzettend saaie - mus die via talloze achterpoortjes angstvallig zijn pensioen tracht te ontlopen. Onbegrijpelijk. Drie uur lang, van 18u15 tot 21u15 "luisteren" (iedereen zit eigenlijk gewoon op z'n laptop te spelen of boekjes te lezen, wel een kleine ramp wanneer je batterij het begeeft!) naar een mens die elke moment zou kunnen instorten, over materie die in mijn hoofd onbestaande is, en blijft. Gelukkig geen examen, enkel een paper.

Dinsdag en donderdag heb ik slechts één les: European Institutional Law. Oorspronkelijk was ik best enthousiast over dit vak, aangezien het onderwerp me wel weet te boeien. Dit enthousiasme is deze week echter zwaar getemperd, toen ik zag wat de cursus inhield: Een klepper van 1000 pagina's, met massa's bijkomende wetsartikels. Ook sprak ik met enkele Estse studenten (jawel, ze kunnen spreken, wonder boven wonder) en dit blijkt nu toch wel het vak te zijn dat iedereen angstvallig tracht te vermijden. Driewerf hoera. De prof duidt zeer weinig in de les, waardoor je de leerstof zelf maar moet trachten te vatten, ze verwacht ontzettend veel van haar studenten, en blijkt nog eens slecht te quoteren op het einde. Over twee weken heb ik hiervan een Midterm, dus ik zal u achteraf weten te zeggen hoe het is uitgedraaid.

Een hele boterham, mijn excuses. Ik wou nog uitweiden over het Unief en de studenten hier in't algemeen, maar dat hou ik misschien maar best voor een volgende blog. Leesvoer genoeg voor vandaag.

Such a perfect day...

... en meer moet daar in principe niet bij. Gisteren - zondag - was het immers genieten à volonté. De oorspronkelijke planning van de dag hield in:

• Studeren
• Tekst lezen
• Essay schrijven
• Studeren

Hoe het uiteindelijk is uitgedraaid:

• Perfecte dag beleven samen met Ece (Istanbul), Teresa, Ulrike en Olivier...
• ... in de vorm van een zalig tripje richting Pirita Beach, een strand in het noorden van Tallinn
• Genieten van een stralende zon
• Onnozeldoenerij op de speeltuigen
• Opkijken van vieze behaarde ijsberen (m/v)
• Nachos van de Burito-bus
• Mini Cooperfun
• Genieten van diezelfde stralende ondergaande zon
• Uitwaaien op de dijk
• Jezelf ontzettend goed voelen...
• ... en last but not least: blij zijn dat je dat gevoel kan delen met ontzettend fijne mensen

Meer van dat, lieverds. Meer van dat! Poging tot visualisering van de perfecte dag vindt u hier.

Payback

Woensdagavond 3 oktober verdient toch wel een post op zich. Het was de avond waarop menig Audentes-student zat te wachten. Twee professoren van onze universiteit gaven het beste van zichzelf in de vorm van een knallend blues/rock/coveroptreden in Von Krahl, een plaatselijke concertzaal. Geluidsproblemen alom, maar dat kon de pret niet bederven. Enkel en alleen het feit dat het om 'onze' proffen ging zorgde voor menig vertier.

Het was een avond waardoor ik ook toch even begon na te denken over de relatie prof-student in dit land (of aan onze unief, ik weet niet of ik mag generaliseren). In Leuven kan ik het me gewoon niet inbeelden dat een simpele student politieke wetenschappen op de foto gaat met zijn professor Principles of Management na een geslaagd optreden van die laatste. Bizar, maar hier kan dit alles dus blijkbaar wel:

Sullivan en Burns waren trouwens niet de enige proffen aanwezig die avond. David Ramiro, onze prof Political Geography (lessen voornamelijk bestaande uit discussies tussen de verschillende nationaliteiten aanwezig, zeer leerrijk, en gelukkig ook mogelijk aangezien 'acht' zowat het maximum aantal leerlingen aanwezig is), een zeer charismatische Spanjaard van om en bij de 30, is samen met ons zelfs nog afgezakt naar onze plaatselijke 'Politika', waar de schralere feestjes wel eens durven plaatsvinden: Nimeta ("Pub with no name"). Zelf had hij diezelfde dag nog zijn les een half uur vroeger afgesloten, omdat hij zich niet goed voelde, maar dan wel tot na 3u met zijn studenten zitten uitgaan, zoek de logica! Ik ga er in ieder geval niet over klagen, het was een geweldige avond, interessante en vooral komieke conversaties, al wat je maar wil. Nu nog zien of hij nog even ludiek is wanneer de punten uitgedeeld worden. Maar zoals je wel zal begrijpen, dat zijn zorgen voor later!

Stupid French guy

Tijd voor een update. Het is ondertussen bijna twee weken geleden dat ik nog van me heb laten horen. Twee bewogen weken. Weken met ups en downs, weken met schitterende momenten waarbij je denkt: hier doe ik het voor! En eveneens weken met momenten die aantonen dat het allemaal toch niet zo'n evidentie is.

Startende met de downs kan ik daarna vlotjes overgaan naar de iets leukere ups. Vooreerst was er de beslissing van de stupid French guy hier aanwezig (geweest). Reeds enkele weken twijfelend over al dan niet terugkeren richting Parijs, werd vorige week uiteindelijk de knoop doorgehakt in negatieve zin. Olivier (zie foto's in link hiernaast) besliste terug te keren omwille van diverse redenen waarover ik niet uit dien te wijden. Reden te meer voor een serieus stevig afscheidsfeestje, maar wat mij betreft had dat er niet moeten komen. Het betekende immers dat ik een ondertussen toch wel zeer goede vriend en vertrouwenspersoon hier aanwezig kwijt was. Bizar te bedenken dat je dit na amper drie weken al kan zeggen, maar het is nu eenmaal een gevoel. Dit afscheidsfeestje betekende eveneens 'nachtje doordoen' aangezien de Italiaanse Chiara en ik Olivier 's morgens vroeg op de vlieghaven een laatste vaarwel gingen zwaaien. In serieus beschonken toestand. Geen aanrader.

Diezelfde dag gaf eveneens mijn laptop hier zijn geest, waardoor het aanschaffen van een nieuw toestel zich aandrong, gezien het aantal papers dat hier geschreven moet worden. Een serieus gat in de begroting, kan ik wel stellen. En een serieus gat in mijn gemoedstoestand, in combinatie met het recentelijke vertrek van de Fransman.

Enkele dagen aangemodderd, ondertussen Tartu, de Estse studentenstad een bezoekje gebracht. Enkele van m'n Tallinnse vrienden kenden daar wat volk van een taalcursus die ze in augustus gevolgd hadden, dus een mooie gelegenheid om aldaar door insiders rondgeleid te worden. Op zich is Tartu wel eens fijn om zien. Een zeer relaxed stadje in het zuiden van Estland, dat zonder zijn studenten echter zeer weinig betekent. Enkele mooie gebouwen, maar wederom: de mooiste bleken: 'unief'gebouwen. Om volwaardig student in Tartu te zijn moet je voldoen aan twee criteria: 's nachts de brug oversteken over de plaatselijke rivier via een betonnen rand die toch wel ettelijke meters de hoogte ingaat, en daarnaast ook nog één examen falen. Geen probleem lijkt me :). De Tartu-trip betekende meteen ook mijn tweede 'overgeslagen' nacht op vier dagen tijd, gezien we om 6u in de ochtend de eerste bus teruggenomen hebben richting Tallinn. Best een pijnlijke zaak.

Ondertussen is alles hier weer mooi gestabiliseerd. Ik ben weer een 'klein' beetje bijgeslapen, mijn nieuwe laptop blijkt een 'goei machien' te zijn, weer enkele fijne etentjes, feestjes, een eerste Estse volksdansles (waarover later misschien meer, haha) achter de rug. En last but not least, een mail aangekregen van onze deserterende Parisien. Niet zomaar een mail. Een mail waardoor ik morgen weer op de vlieghaven zal verschijnen, echter deze keer niet om iemand af te zetten, maar om iemand op te halen. Inderdaad, gemaakte beslissingen zijn er om te herzien, zeker als dat betekent dat je je Estse Erasmus 'toch' in je land van bestemming gaat volmaken.

Reden te meer voor weer een feestje natuurlijk. En zo draait het hier allemaal weer vlotjes voort.

Eesti on parim!

Helsinki

Nog volop aan het nagenieten van een zalige trip richting Helsinki. En het zou natuurlijk een beetje flauw zijn om jullie niet mee te laten genieten, dus met veel plezier zal ik hier mijn bescheiden impressies over deze Finse hoofdstad deponeren.

Mijn allereerste en voornaamste bemerking: “Wat een contrast met Tallinn!” In tegenstelling tot mijn Erasmusverblijfplaats, zou ik in Helsinki gerust voor een langere tijd kunnen verblijven en werken. Er heerst cultivatie, netheid, de wil om mee te doen met de westerse beschaving, wat dan ook vlotjes lukt, aangezien de meer open mentaliteit volop in die richting wijst. Hoewel het allerminst een grote stad te noemen valt, heb je niet de indruk dat je er na twee dagen op uitgekeken bent. En om heel eerlijk te zijn (en misschien breek ik hier wel een vastgeroeste, eeuwenoude Erasmus-wet: “spreek nooit kwaad over je bestemming”), deze indruk heb ik bij het kleine Tallinn niet. De Estse hoofdstad is een mooie, gezellige stad, maar heeft vaak ook een grauw karakter. Als toeristische bestemming zou ik Tallinn aanraden voor maximum twee dagen, en dan heb je alles - werkelijk alles – onder de knie. Het oude centrum, “the Old Town”, doorkruis je in een luttele zeven minuten, en vermits er buiten deze oude stadskern niet veel (lees: niets) te trippen valt (tenzij je geïnteresseerd bent in grauwe, schamele, kleurloze asbestappartementsblokken), begrijp je al gauw wat ik bedoel.

Probeer hier echter geen redenering aan vast te knopen als “Ruben heeft het daar niet naar zijn zin.” Integendeel, ik heb hier de tijd van mijn leven, maar dat heeft voor 85% (ik zeg maar iets) te maken met de unieke Erasmussfeer die hier in de lucht hangt. Die zou ik voor geen wereldstad willen inruilen. Mijn goede voornemen om zeker ook contact te maken met de Estse bevolking dreigt dan ook danig te mislukken, maar ik hoop dat u mij goed genoeg kent om te weten dat ikzelf hierbij niet aan de oorzaak lig. De eerste vriendelijke Est moet ik nog tegenkomen. Esten die vriendelijk “Tere!” terugzwaaien, beleefd bedanken voor een dienst, je met een lachje vergeven als je hen per ongeluk lichtjes aanstoot: Ze bestaan niet. Ze – bestaan – gewoonweg – niet.

Helsinki dus. George, een Griekse Cyprioot, en vanaf zaterdagmiddag ook Teresa en Ulrike, respectievelijk Duitse en Oostenrijkse, waren mijn tripstickers van het moment. Vrijdagavond ook nog twee Duitsers “The Germans” van het Hostel, maar die verkozen de rest van het weekend door te brengen in het gezelschap van enkele van hun Duitse vriendjes die Erasmus genieten in Helsinki. Mij niet gelaten, want hun zogenaamde Erasmusfeestje op vrijdagavond was maar duf, en met vier ignoranten een volstrekt onbekende stad ontdekken leek me toch een iets spannendere uitdaging.

• Sightseeing à volonté,
• Uitblazen in de haven,
• Genieten van de zon en stralend blauwe hemel,
• Sokken drogen met de haardroger na marginaal grote stortbui,
• De grootste flatscreen-TV ooit,
• Illegaal verblijven in youth hostel,
• H&M uitchecken (volstrekt onbekend en onbemind in Estland, je kan het niet geloven),
• Vergelijkende studie maken van de wereldkeuken (met een Griekse Cyprioot een Turkse kebabzaak binnengaan is géén evidentie),
• Financiële uppercuts (zeker als je van de andere kant van de Baltische Zee komt),
• Pubje hier,
• Koffietje daar,
• …

Voor amper 37 euro geraak je heen en terug op een geweldige boot, waardoor Bobbejaanland plots overbodig wordt. Zeker als je opgescheept zit met de gevolgen van “best een zwaar feestje” van de vorige avond, georganiseerd door je Universiteit in de grootste club van je stad, is het een avontuur op zich. Als het weer een beetje meezit, en ik de andere bezienswaardigheden in en vooral rond Tallinn van mijn verlanglijstje heb kunnen schrappen, zit een post op mijn blog genaamd “Helsinki 2” er misschien wel in. Volgend weekend staat alvast Tartu op het programma, zowat het Estse Leuven. Een stad die zonder haar studenten nul komma nul waard is. Het dient dan ook niet te verbazen dat ik richting die oorden trek voornamelijk uit feestbelang, gezien daar het verjaardagsfeest plaatsvindt van de vriend van enkele zeer fijne Italiaanse deernes alhier.

Mijn telepathisch vermogen zegt me dat er aan het thuisfront wat wenkbrauwen de hoogte ingaan bij het aanhoren van al dit non-educatief geleuter, maar wees gerust: het studieaspect wordt hier niet vergeten. Zonet mijn eerste cursussen aangekocht, en het zijn net pareltjes. Ik kan niet wachten om er mijn tanden in te zetten, en het Estse academische milieu te verbazen met mijn verbluffende recentelijk opgedane kennis. (haha :))

Een opmerking in de marge: mijn verblijfplaats blijft dezelfde. Hier dien ik verder niet over uit te wijden. Het komt erop neer dat ik uiteindelijk de zeer fijne en bezige sfeer van het Hostel (met 14 Erasmussers) verkies boven het waarschijnlijk iets saaiere doch misschien gezelligere appartement in het centrum. Diegenen die de intentie bezigen om af te komen moeten niet panikeren. Hoewel de appartementen in ons Ikea-Hostel geen noemenswaardige oppervlakte bezitten, is er plaats genoeg voor een matje of twee, zelfs drie. De enige voorwaarde is dat je geen schrik mag hebben voor Italianen genaamd Elia. Maar afgezien van af en toe een snurk en een betrekkelijk hoog energiepeil, lijkt me dat geen probleem.

Laat ik nog aanstippen dat deel twee van alinea drie van deze post ‘lichtjes’ overdreven is. Maar je begrijpt ondertussen wel dat ik af en toe eens graag kort door de bocht ga.

Goedgekeurd

Vanavond best fijn nieuws vernomen: Mijn learning agreement is van de eerste poging goedgekeurd. Vaak is het echt een hel om je vakken vervangen te krijgen, blijkbaar viel het deze keer best mee. De lessen waarmee ik me dit semester ga amuseren zijn:

• Political Philosophy
• Political Geography
• Principles of Management
• European Institutional Law
• Modern Organizational Theories

Niet dat het zo belangrijk is, maar ik ben er best gelukkig mee. Ik heb ongeveer 15 uur les per week, met een mooi lang weekend inclusief vrijdag. Mijn hevigste dag zal maandag zijn met les van 10u45 tot 21u15, wat natuurlijk impliceert dat de rest van de week best rustig is. I like :)

Ikea

Snel even om een beeld te scheppen van waar ik nu verblijf. De vergelijking van dit Hostel (nieuw van dit jaar, dus best netjes) met een IKEA-vestiging gaat mijns insziens perfect op. Zwart gebouw met fluo accenten. Elk appartement z'n eigen kleur. Ik kan je meedelen dat ik ontzettend gelukkig ben met mijn fluo-groene deuren en ramen.

Het Hostel is gelegen op zo'n 2 minuten wandelen van Audentes University. Ideaal dus. Het probleem is echter dat de afstand van Audentes tot het centrum zo'n 15 minuten bussen is. Aangezien de laatste bus van het centrum naar het Hostel al om 00u10 vertrekt, is de Taxi de enige oplossing. Hoewel die hier verdomd goedkoop is, telt dit al snel op, en is de beslissing om richting centrum te verhuizen al gauw gemaakt. Zeker als enkele zeer fijne Hostel-genoten er hetzelfde over denken, en je weet dat we voor hetzelfde geld een veel beter en gezelliger appartement in het centrum kunnen krijgen. (unief=afzetterij).

Nu is het dus even zoeken geblazen, hopelijk kan ik hier binnenkort mijn prachtige nieuwe adres meedelen. Eén vijand zal ik alvast bijgemaakt hebben. Reet Nurges (een mens dat haar voornaam niet gestolen heeft), de housing-coördinatrice van de Universiteit is namelijk ontzettend gesteld op het gevuld krijgen van haar prachtige nieuwe Hostel (btw, nog steeds geen contract getekend laat staan dat ik iets betaald heb, Estste efficiëntie noemt men dat), en voert nu al Koude Oorlog met een Italiaans meisje die het gewaagd heeft een negatief woord over het Hostel uit te spreken.

Weinig woorden maak ik daaraan vuil:

I don't care!

Lazy Sunday

Vandaag was het nu eens echt wat men zegt: een luie zondag! En ik moet toegeven, ik kon het gebruiken. Na het verschroeiende tempo van mijn eerste Erasmusweek, waaronder alle lessen uitchecken, massa's fijne mensen ontmoeten, feestjes bouwen tot in de vroege uurtjes, gezellige etentjes, sightseeing hier en daar, kwam een moment van rust en bezinning net op tijd.

Het mag gezegd, het gaat er hier redelijk heftig aan toe. En dat kan je gerust als positief beschouwen. Van alle waarschuwingen dat de eerste Erasmusweken "shiet" or "rubbbissh" zouden zijn (zoals m'n Italiaanse roommate het prachtig zou verwoorden) heb ik in ieder geval niet veel gemerkt. Ik ga er vanuit dat de 'drive' van de eerste week nog wel zal verminderen, "back to real life", maar dat laat ik nu vooral niet aan mijn hart komen. Zeker wat het uitgaan betreft moét en zal het minderen, aangezien ik overleven op water en brood niet meteen zie zitten. De wodka is hier goedkoop, maar goedkoop blijft natuurlijk steeds een relatief begrip. Het uitgaansleven is hier trouwens ontzettend bruisend. Supergoedkope coctailbars (2 voor nog geen €6), fancy clubs (al iets duurder) met al dan niet goeie muziek, underground pubs, voor ieder wat wils. De Eramusstudenten klitten ook ongelooflijk hard samen, wat al snel voor fijne taferelen en heeldere 'gangs' op straat zorgt.

Zondag dus Lazy Sunday. Uitgeslapen tot de middag, rustig ontbijtje geplaceerd, beetje papierwerk om eindelijk m'n lessen definitief in orde te krijgen, mijn eerste Estse wasmachine in gang gezet, via internet nieuw appartementje aan het zoeken geweest samen met Olivier (een Parisien hier in het Hostel) en Teresa (een Duitse), met een achttal Hostelgenoten een pasta-etentje gehouden met achteraf weliswaar opnieuw de gebruikelijke wodka. Best verslavend, dus opletten dat ik niet eindig zoals ongeveer drie kwart van de Estse bevolking.

Wat het globetrotter-aspect van Tallinn betreft zit ik hier trouwens ontzettend goed. Volgend weekend trek ik voor drie dagen richting Helsinki. Ook nog in het vooruitzicht: Sint Petersburg, Stockholm, Letland en Litouwen. Natuurlijk moet ik het niet allemaal in het buitenland gaan zoeken, hoewel ik daar sinds gisteren een beetje aan twijfel. Met een bende Erasmussers op stap geweest naar Paldiski, een dorp op zo'n 50 km van Tallinn. "Nothing to see" is echt de enige mogelijke conclusie. Het is een soort van verlaten militaire basis waar nu enkel nog schrale Esten leven, die liefst zo ver mogelijk verwijderd zijn van de westerse ontwikkelingen. Het contrast met Tallinn was ontzettend groot. Een vergelijkende studie kan dit perfect aantonen.

Veel concrete dingen kom je hier op deze blog voorlopig nog niet te weten, maar één ding kan ik je al met zekerheid meegeven:

I really love this place!

Cheers!

Contact

Voor het geval je het niet kan laten mij iets te laten weten over het thuisfront, mij te stalken met postpakketten, foto's, liefdesbrieven enzomeer, heb ik hier de per-fecte oplossing:

Ruben Loodts
Tondi 55A
EE-11316 TALLINN
Estonia

Telefonisch gaat ook, alhier mijn Estse nummer:

+372 536 08 635

Livingroom

Oh boy, oh boy... Waar ben ik aan begonnen! Deze gedachte begon gisteren in mij op te komen toen ik in Stockholm mijn overstap moest nemen richting eindbestemming Tallinn. Goed op tijd aan de gate. Geheel alleen. Dit bleef zo tot enkele 'marginalen' arriveerden. En meer dan één. Geen vooroordelen dacht ik, dus ik bleef optimistisch.

Boarding Time. Aan boord bleek ik naast de vleugel te zitten. Pas de problème, normalement. Begon daar natuurlijk een ontzettend grote lawaaierige propeller te zwieren, vlak naast m'n hoofd. Vliegangst heb ik niet, maar zo moeten ze ook weer niet beginnen. Grootste vlieghaven in Estland blijkt trouwens de vergelijking te kunnen aangaan met die van Weelde. Auw.

Aangekomen aan m'n universiteit stonden m'n Italiaanse roommate Elia en nog een ganggenoot van het Hostel me reeds op te wachten. Schitterende kerel die Elia (eerste indruk althans), dus het feit dat ik in een gedeelde kamer gedropt ben kan ik best relativeren. Het hostel (net een Ikea-kubus, nieuw van dit jaar) zou ik al een aparte blog kunnen beginnen. Heel levendige gang met veel Erasmussers, waaronder best leuke, maar het schrale deel van de mensheid is ook vertegenwoordigd. Gisteravond (m'n eerste avond dus) reeds eerste gangfeestje achter de rug. Themafeest, altijd positief. Het Russisch/Estse meisje van onze gang trakteerde ons op Vodka en Russisch eten dat wonder boven wonder nog best eetbaar was.

Grappig nog om te vermelden dat onze kamer blijkbaar de centrale 'meetingplace' is op de 4e verdieping. Living zeg maar. Ik moet niet riskeren mijn kamer "mijn kamer" te noemen. "OUR livingroom" is de steevaste repliek. Best grappig, hoewel ik hoop dat het niet zal leiden tot een sociale overflow. :) Eerste nacht alvast goed geslapen, met blijkbaar een snurkende Elia, maar gelukkig was ik moe genoeg om daar niet te veel last van te hebben.

Wat het weer betreft: het is hier za-lig! De zon schijnt de hele dag door, er komt naar't schijnt een prachtige Fall aan. Ideaal dus. Zoals Thijs al eerder vermeldde in zijn blog, voel je serieus dat het hier toch best frisjes zal worden. Ach, dat kunnen we wel aan!

Meer info over Unief-toestanden en non-organisatievermogen van de Esten volgt zeer snel. Nu moet ik voortmaken aangezien ik zometeen afgesproken heb met Thijs, m'n Leuven-buddy hier aanwezig. Geen paniek lieve mensen, ik ga me hier niet vervelen!

Tot gauw voor meer nieuws. Hopelijk vanop m'n eigen kot dat nu voorlopig nog compleet internetloos is. Nu zit ik gezellig met een koffie in een of ander serieus groot shoppingcenter. Draadloos en gratis internet, de max!

Roeb

Tension is rising

Vandaag laatste examen gehad, onzekerheid troef, "Missie Estland" zal nog eens fataal worden voor mijn momenteel niet zo heel erg rustig bonzende bloedpomp.

Eén van de komende dagen krijg ik bericht, ik hou jullie op de hoogte!

Herexamens

Lieve mensen,

bij deze dus de beloofde blog - in functie van mijn ongetwijfeld dolle avonturen in het verre Estland. Als alles goed verloopt zal ik daar van begin september 2007 tot eind januari 2008 studeren aan de Internationale Universiteit Audentes, richting Internationale Relaties. Voorlopig is dit echter nog toekomstmuziek, gezien het feit dat ik nu nog volop in de herexamens zit. Zodra die achter de rug zijn (4 september het laatste, hooray), en ze positief afgelopen zijn, kan ik vol goeie moed afzakken naar de Estse hoofdstad.

Voorlopig moet je hier dus nog niet te veel verwachten, maar bij deze weet je dus dat je hier alles kan volgen de komende maanden.

Eesti on parim!
Roeb