Positivistische episode

In deze jammere periode van goodbye and farewell, is het misschien niet slecht al het overige van een des te meer positivieve invalshoek te bekijken.

• Vooreerst weet ik het bijzonder te appreciëren dat mijn academisch semester er hier zo goed als op zit. Deze week mijn examens afgelegd, waarvan twee derde meer dan in orde was, het andere derde kan gecompenseerd worden door eerdere krachttoeren van dat vak. Geen examens meer voor mij, nu volgen enkel nog een drietal kleine papers waarvan het belang te minimaliseren is.
• Het weer is hier voor de moment ge-wel-dig! Terwijl jullie zitten te lijden in de vrieskou, heb ik het hier best naar m'n zin in fijne temperaturen tussen de 5 en 10° Celcius onder een stralend blauwe hemel. Ik heb me een maand geleden handschoenen aangeschaft, heb die misschien een week moeten gebruiken, maar de voorbije drie weken heb ik hier in zomerkledij rondgelopen. Opwarming van de aarde?
• Er zijn al heel wat Erasmussers vertrokken, het vertrek van nog een heel aantal anderen staat op til. Gelukkiglijk, diegenen die me het nauwst aan het hart liggen vertoeven in januari nog een maandje hier, of verschijnen in de loop van januari weer in Tallinn om hun jaar te vervolledigen, of zie ik in februari algauw weer terug in de enige echte studentenstad van West-Europa.
• Ik ben er -eindelijk- in geslaagd een beetje bij te slapen. Vraag me niet hoe het komt maar mijn bioritme trok de laatste tijden op geen 'hol'. De voorbije week was het aantal uren slaap op m'n vingers en tenen te tellen. Vannacht de klok rond: zalig!
• En al maar goed ook, want je ouders opwachten op de vlieghaven op een wijze die een zombie afgunstig zou maken is niet echt.. positief. :) Zondag staan ze hier, voor een vijftal dagen familiaal gezelschap. De kerst doorbrengen met mijn ouders, en dit aan een voor hen onbekende en onbeminde kant van Europa, tegen alle gewoonten in, awel dat vind ik toch iets speciaals. Ik kijk er dan ook zeker en vast naar uit!
• Een laatste positief nieuwsfeit. Kreeg zopas telefoon van het reisagentschap. Na enkele serieuse krachttoeren van mijnentwegen om dat verrekte visa alsnog in orde te krijgen (één van de oorzaken die mijn slaap ontnomen hebben deze week) is er licht aan het eind van de donkere tunnel. "Ruben (ze kennen mij daar onderhand al in dat reisbureau), er is 90% kans dat de Russische ambassade je je visa gaat verschaffen." 90% kans, jawadde, de max! Wegens gebrek aan Estse identiteitskaart (en de ontbrekende tijd om dat alsnog in orde te krijgen) heb ik via alle mogelijke wegen proberen te bewijzen dat ik hier op een legitieme wijze in het land vertoef, en dat via Estland Rusland binnenkomen niet een of andere sneaky truuk is om de Russische dictatuur te onttronen. Erasmuscontracten van thuis en gastunief, huurcontrachten, bankaccounts, ... : ALLES is erbij te pas gekomen. Nu alleen maar hopen dat die 10% geen roet in het eten strooit.

Genoeg positivisme, ik zou zowaar nog op wolkjes gaan lopen. Ik wens jullie in ieder geval allemaal een ontzettend sterke blok toe, met vooral ook fijne periodes van ontspanning, en voor diegenen die dit voorrecht genieten: een deugddoende vakantie! Voor Kerst vermoed ik niet dat ik hier nog ga terugkomen, dus bij deze ook al een Vrolijk Kerstfeest. Met de nieuwjaarswensen ga ik nog even wachten. :) Tot gauw lieve mensen, ik hoop dat jullie het goed stellen! De teller is volop aan't lopen dus lang zal het niet meer duren voor we elkaar weerzien!