5 days to go

Het kort op. Serieus. Nog vijf dagen en ik ben weer thuis, spannend en wel. Momenteel zijn hier dus de laatste afscheidsfeestjes en -etentjes aan de gang. Na mijn Ruslandtrip kon ik het 'tripstick-gedeelte' van mijn Erasmusavontuur in schoonheid afsluiten, zoals dat eerder al met het academische aspect gebeurd was.

Rusland was - om het even in één woord samen te vatten - geweldig. Geweldig, amazing, apart, spannend, anders (in meerdere woorden). Anders dan ons West-Europese wereldbeeld. Je 'voelt' de geschiedenis van de bevolking. Je 'voelt' het communisme. Je 'voelt' dat je te maken hebt met een volk dat heel wat heeft doorstaan, en gebukt gaat onder een bar klimaat. Sint-Petersburg is zonder twijfel een prachtige stad. Cultureel een serieuze hoogvlieger, met natuurlijk het wereldberoemde Hermitage op kop. De genotswaarde werd mijns insziens wat beknopt door afschuwelijk lelijke kerstversiering en -verlichting, alomtegenwoordig in de stad. Een afzicht. Wat bijzonder feeëriek had kunnen zijn, was een kruising tussen quatch en kitch. Moscou was anders. Meer 'Russisch' in ieder geval. Meer politiek en economisch getint dan Sint Petersburg (dat algemeen beschouwd wordt als het Russische venster op het Westen). Volop zitten trainen om ons opperbest 'Moscou-face' op te zetten, kwestie van niet herkend te worden als zwakke toerist. Gefaald, weliswaar. Het verschil tussen onze Duitse/Nederlandse/Franse/Belgische delegatie en de plaatselijke bevolking was iets te groot. Uiteindelijk hebben we ons toch best 'ok' gedragen want alle conflicten met Militia en Politie hebben we kunnen vermijden, eveneens de grensovergangen hebben we - de ondervragingen en bagagecontroles indachtig - goed doorstaan.

Verder nog te melden: Oog in oog gestaan met ex-KGB'er met pistool en heldenverhalen over topontmoetingen tussen Chirac en Putin, nachttreinen waarvan het vodka-gehalte lekker hoog lag, Russische bevolking die eigenlijk best nog aangenamer dan verwacht bleek, 'The Perfect Street' mogen zien in Sint Petersburg (220 meter lang, 22 hoog en 22 breed), bekend van de film 'Les Poupées Russes', het giganteske Kremlin en 'particular' Lenin Mausuleum. Bevroren rivieren met geschifte ijsberende Russen, geweldige reiscompagnons, straffe feestjes in enkele underground pubs in Sint Petersburg (Dacha en Fidel, allen daarheen!), uren door de straten slenteren en genieten van de machtige gevoel in enkele van de grootste en duurste steden ter wereld rond te lopen. Het was de moeite, jawel.

Hieronder enkele foto's als afsluiter. Verder rest mij nog ontzettend veel succes te wensen aan diegenen die nog examens te gaan hebben! Blijven gaan met die blokbanaan! Tot snel weerziens!

Over uitzieken en... uitzieken

Jawadde. Het gevaar van onoverzichtelijkheid ligt op de loer wanneer je het bloggen niet op de voet bijhoudt. Er is de laatste tijd dan ook zoveel gebeurd, wat maakt dat je veel te vertellen hebt, maar daarbij ook net weer geen tijd. Vicieuze cirkelallures. Ziek zijn is bovendien ook niet echt bevorderlijk voor het schrijven van aangename stukjes lectuur.

Toch maar een poging, met daarbij de belofte dat ik het kort zal houden. Ik denk dat het merendeel van mijn lezers momenteel wel andere zaken aan het hoofd zal hebben (nogmaals heel veel succes van mijnentwege!).

• Als ik me niet vergis is het bezoek van m'n liefste ouders het eerste belangrijke wapenfeit. Tijdens Kerst vertoefden ze voor vijf volledige dagen onder mijn beschermende vleugels, en leidde ik hen als een volleerd gids door 'mijn' stad, Tallinn. Jammer genoeg bleek het niet de beste periode voor een bezoek, aangezien het weer vies bewolkt en regenachtig was. Gelukkig geen stortregens dus het viel nog mee, en het bezoek aan Tartu (tweede stad van Estland en rasechte studentenstad) maakte veel goed, met een besneeuwde ondergrond en stralend blauwe hemel: geweldig! Gedurende een hele week toonde ik me een degelijk gids en was ik steevast op tijd op afspraak, moest ik me natuurlijk nét de dag van hun terugvlucht overslapen, ten gevolge van een zwaar avondje de dag ervoor. Wakkergebeld worden een half uur na afspraak, en zodoende toch nog nipt op tijd op de vlieghaven verschijnen, in een toestand waarbij woorden tekort schieten. Ach ja, moet kunnen. ;) Er zat trouwens een vierde trip Helsinki aan te komen, maar de boot- en weergoden waren ons niet gunstig gezind. Eikels.
• Vervolgens: oud en nieuw! Oudjaar was een voltreffer. 'Belgian' fries in het Hostel, daarna gezellig feestje in het appartement van enkele vrienden, en achteraf, jazeker: Ruby's Irish Pub! De whisky, champagne en het bier vloeiden rijkelijk. I like. :) De volgende dag was bijgevolg iets minder feestvreugde. I don't like :)
  
• Enkele dagen om te bekomen, en op drie en vier januari zat ik alweer in het buitenland. Vilnius was mijn plaats van bestemming. En god, wat een geweldige stad! Na al de donkerte van de laatste weken Tallinn, was het stralende weer (wederom inclusief sneeuwbodem) een gigantische verademing! De koude (-15°C, gevoelstemperatuur nog een vijftal graden lager) nam ik er maar bij. Ik, want Ruben was alleen. Ben er een Litouwse vriendin - leren kennen op het JEF-seminarie in Denemarken (zie eerdere posts) - gaan opzoeken en dat meteen gecombineerd met een citytrip. Ik was zo ziek als een hond, maar geprobeerd er toch nog het beste uit te halen. Het beste, dat was zonder twijfel het Trakai-kasteel, hét symbool der Baltische Staten verwijzend naar de grootsheid van het Litouwse middeleeuwse rijk. Een magische plaats, waar - heel bizar - een Turkse commune (de Karaim) aan eigen eeuwenoude tradities vasthoudt, inclusief eigen taal. Voor de rest bleek de Litouwse mentaliteit me ook zeker en vast aan te staan. Ik begreep meteen waarom Litouwen het Italië van de Baltische Staten genoemd wordt. Nice!

De voorbije dagen heb ik me voornamelijk bezig gehouden met uitzieken, uitzieken en... uitzieken. Verschrikkelijk vervelende hoest, longen die je liever kwijt dan rijk bent, hoofdpijn, snotvolle kop, dichtgeschroeide ogen, een keel in vuur en vlam, etc. Een reden te meer om maar eens over te schakelen op de winterjas. ;) De komende dagen worden dagen van research en schrijven. De deadline van enkele examenpapers nadert, daar kan ik dus maar beter even werk van maken. Morgen mag ik ook m'n roommate Elia terug verwelkomen (daar gaat m'n luxesituatie in de vorm van een eigen kamer :)), wat ongetwijfeld weer voor wat leven in de brouwerij zal zorgen.

En jawel, over enkele dagen is het zover. Vanaf 10 januari vertoef ik voor een dikke week in het (oh help!) zomogelijk nog koudere Rusland. Het visa is in orde geraakt, het vervoer is geregeld, hostels geboekt. Sint-Petersburg en Moscou, here we come! Geloof het of niet, maar ik kijk er ontzettend hard naar uit! Hopelijk brengen we het er heelhuids vanaf. :)

Tot zeer binnenkort mijn lieverds! Nog 23 dagen en ik sta weer op Belgische bodem.

Zaventem...

... die schone stede in het Vlaamsche land, alwaar ik op 30 januari 2008 om 19u10 zal neerdalen op Belgische bodem. Net mijn vlucht geboekt, wat me pas echt heeft doen beseffen dat het hier allemaal bijna gedaan is. Freaky! Natuurlijk zal ik blij zijn vrienden en familie weer te zien, maar ondertussen ga ik nog heel even genieten. Genieten met volle teugen, het onderste uit de kan halend.

Een verdere update komt er gauw aan, daar er toch best weer wat gebeurd is. Het bezoek van mn ouders, oud en nieuw, en toch ook weer tripjes hier en daar. Maar dit is voor later.

Groeten vanuit Vilnius!

Nu ook met beeld

Jawel, ik heb me nog eens geforceerd. Bij woorden horen beelden, bij deze is daar dus voor gezorgd. De link naar mijn fotomateriaal vind je nog steeds hier rechts van mijn hersenkronkels, of om het jullie wat gemakkelijker te maken (het is immers Kerst voor iets), HIER.

En aangezien het dom zou zijn een medium waarover je beschikt niet te gebruiken waarvoor het dient, namelijk communicatie en het overbrengen van boodschappen, wens'k jullie allemaal met veel warmte en plezier een ontzettend fijne Kerstperiode en een geweldige vakantie/succesvolle blok!

Positivistische episode

In deze jammere periode van goodbye and farewell, is het misschien niet slecht al het overige van een des te meer positivieve invalshoek te bekijken.

• Vooreerst weet ik het bijzonder te appreciëren dat mijn academisch semester er hier zo goed als op zit. Deze week mijn examens afgelegd, waarvan twee derde meer dan in orde was, het andere derde kan gecompenseerd worden door eerdere krachttoeren van dat vak. Geen examens meer voor mij, nu volgen enkel nog een drietal kleine papers waarvan het belang te minimaliseren is.
• Het weer is hier voor de moment ge-wel-dig! Terwijl jullie zitten te lijden in de vrieskou, heb ik het hier best naar m'n zin in fijne temperaturen tussen de 5 en 10° Celcius onder een stralend blauwe hemel. Ik heb me een maand geleden handschoenen aangeschaft, heb die misschien een week moeten gebruiken, maar de voorbije drie weken heb ik hier in zomerkledij rondgelopen. Opwarming van de aarde?
• Er zijn al heel wat Erasmussers vertrokken, het vertrek van nog een heel aantal anderen staat op til. Gelukkiglijk, diegenen die me het nauwst aan het hart liggen vertoeven in januari nog een maandje hier, of verschijnen in de loop van januari weer in Tallinn om hun jaar te vervolledigen, of zie ik in februari algauw weer terug in de enige echte studentenstad van West-Europa.
• Ik ben er -eindelijk- in geslaagd een beetje bij te slapen. Vraag me niet hoe het komt maar mijn bioritme trok de laatste tijden op geen 'hol'. De voorbije week was het aantal uren slaap op m'n vingers en tenen te tellen. Vannacht de klok rond: zalig!
• En al maar goed ook, want je ouders opwachten op de vlieghaven op een wijze die een zombie afgunstig zou maken is niet echt.. positief. :) Zondag staan ze hier, voor een vijftal dagen familiaal gezelschap. De kerst doorbrengen met mijn ouders, en dit aan een voor hen onbekende en onbeminde kant van Europa, tegen alle gewoonten in, awel dat vind ik toch iets speciaals. Ik kijk er dan ook zeker en vast naar uit!
• Een laatste positief nieuwsfeit. Kreeg zopas telefoon van het reisagentschap. Na enkele serieuse krachttoeren van mijnentwegen om dat verrekte visa alsnog in orde te krijgen (één van de oorzaken die mijn slaap ontnomen hebben deze week) is er licht aan het eind van de donkere tunnel. "Ruben (ze kennen mij daar onderhand al in dat reisbureau), er is 90% kans dat de Russische ambassade je je visa gaat verschaffen." 90% kans, jawadde, de max! Wegens gebrek aan Estse identiteitskaart (en de ontbrekende tijd om dat alsnog in orde te krijgen) heb ik via alle mogelijke wegen proberen te bewijzen dat ik hier op een legitieme wijze in het land vertoef, en dat via Estland Rusland binnenkomen niet een of andere sneaky truuk is om de Russische dictatuur te onttronen. Erasmuscontracten van thuis en gastunief, huurcontrachten, bankaccounts, ... : ALLES is erbij te pas gekomen. Nu alleen maar hopen dat die 10% geen roet in het eten strooit.

Genoeg positivisme, ik zou zowaar nog op wolkjes gaan lopen. Ik wens jullie in ieder geval allemaal een ontzettend sterke blok toe, met vooral ook fijne periodes van ontspanning, en voor diegenen die dit voorrecht genieten: een deugddoende vakantie! Voor Kerst vermoed ik niet dat ik hier nog ga terugkomen, dus bij deze ook al een Vrolijk Kerstfeest. Met de nieuwjaarswensen ga ik nog even wachten. :) Tot gauw lieve mensen, ik hoop dat jullie het goed stellen! De teller is volop aan't lopen dus lang zal het niet meer duren voor we elkaar weerzien!

Zoek de logica

Facts:

• Een Fransman en een Belg
• Samen aanvraag voor Russisch visa
• Beiden niet in het bezit van een Estse identiteitskaart
• Allebei 'hoegenaamd' in orde met alle formaliteiten

Verwikkeling:

• Belg wordt afgekeurd
• Fransman geen enkel probleem
  

Reden:

• Niet in het bezit van een Estse identiteitskaart

Pardon?

• Niet in het bezit van een Estse identiteitskaart

En de Fransman?

• Niet nodig

Gevolg:

• Fransman kan zonder probleem richting St.Petersburg
  
• Belg... forget it
  

Conclusie:

• Russen zijn fuckers, Rusland is een fucking land met fucking regels. QED

Respect voor schone zaken

In the morning

Dancing in the moonlight

Omdat elke ziel die bovenstaande creaties niet gezien moest hebben, een verdomd jammere zaak zou zijn.

© Jan De Vlieger