Lazy Sunday

Vandaag was het nu eens echt wat men zegt: een luie zondag! En ik moet toegeven, ik kon het gebruiken. Na het verschroeiende tempo van mijn eerste Erasmusweek, waaronder alle lessen uitchecken, massa's fijne mensen ontmoeten, feestjes bouwen tot in de vroege uurtjes, gezellige etentjes, sightseeing hier en daar, kwam een moment van rust en bezinning net op tijd.

Het mag gezegd, het gaat er hier redelijk heftig aan toe. En dat kan je gerust als positief beschouwen. Van alle waarschuwingen dat de eerste Erasmusweken "shiet" or "rubbbissh" zouden zijn (zoals m'n Italiaanse roommate het prachtig zou verwoorden) heb ik in ieder geval niet veel gemerkt. Ik ga er vanuit dat de 'drive' van de eerste week nog wel zal verminderen, "back to real life", maar dat laat ik nu vooral niet aan mijn hart komen. Zeker wat het uitgaan betreft moét en zal het minderen, aangezien ik overleven op water en brood niet meteen zie zitten. De wodka is hier goedkoop, maar goedkoop blijft natuurlijk steeds een relatief begrip. Het uitgaansleven is hier trouwens ontzettend bruisend. Supergoedkope coctailbars (2 voor nog geen €6), fancy clubs (al iets duurder) met al dan niet goeie muziek, underground pubs, voor ieder wat wils. De Eramusstudenten klitten ook ongelooflijk hard samen, wat al snel voor fijne taferelen en heeldere 'gangs' op straat zorgt.

Zondag dus Lazy Sunday. Uitgeslapen tot de middag, rustig ontbijtje geplaceerd, beetje papierwerk om eindelijk m'n lessen definitief in orde te krijgen, mijn eerste Estse wasmachine in gang gezet, via internet nieuw appartementje aan het zoeken geweest samen met Olivier (een Parisien hier in het Hostel) en Teresa (een Duitse), met een achttal Hostelgenoten een pasta-etentje gehouden met achteraf weliswaar opnieuw de gebruikelijke wodka. Best verslavend, dus opletten dat ik niet eindig zoals ongeveer drie kwart van de Estse bevolking.

Wat het globetrotter-aspect van Tallinn betreft zit ik hier trouwens ontzettend goed. Volgend weekend trek ik voor drie dagen richting Helsinki. Ook nog in het vooruitzicht: Sint Petersburg, Stockholm, Letland en Litouwen. Natuurlijk moet ik het niet allemaal in het buitenland gaan zoeken, hoewel ik daar sinds gisteren een beetje aan twijfel. Met een bende Erasmussers op stap geweest naar Paldiski, een dorp op zo'n 50 km van Tallinn. "Nothing to see" is echt de enige mogelijke conclusie. Het is een soort van verlaten militaire basis waar nu enkel nog schrale Esten leven, die liefst zo ver mogelijk verwijderd zijn van de westerse ontwikkelingen. Het contrast met Tallinn was ontzettend groot. Een vergelijkende studie kan dit perfect aantonen.

Veel concrete dingen kom je hier op deze blog voorlopig nog niet te weten, maar één ding kan ik je al met zekerheid meegeven:

I really love this place!

Cheers!