Over uitzieken en... uitzieken

Jawadde. Het gevaar van onoverzichtelijkheid ligt op de loer wanneer je het bloggen niet op de voet bijhoudt. Er is de laatste tijd dan ook zoveel gebeurd, wat maakt dat je veel te vertellen hebt, maar daarbij ook net weer geen tijd. Vicieuze cirkelallures. Ziek zijn is bovendien ook niet echt bevorderlijk voor het schrijven van aangename stukjes lectuur.

Toch maar een poging, met daarbij de belofte dat ik het kort zal houden. Ik denk dat het merendeel van mijn lezers momenteel wel andere zaken aan het hoofd zal hebben (nogmaals heel veel succes van mijnentwege!).

• Als ik me niet vergis is het bezoek van m'n liefste ouders het eerste belangrijke wapenfeit. Tijdens Kerst vertoefden ze voor vijf volledige dagen onder mijn beschermende vleugels, en leidde ik hen als een volleerd gids door 'mijn' stad, Tallinn. Jammer genoeg bleek het niet de beste periode voor een bezoek, aangezien het weer vies bewolkt en regenachtig was. Gelukkig geen stortregens dus het viel nog mee, en het bezoek aan Tartu (tweede stad van Estland en rasechte studentenstad) maakte veel goed, met een besneeuwde ondergrond en stralend blauwe hemel: geweldig! Gedurende een hele week toonde ik me een degelijk gids en was ik steevast op tijd op afspraak, moest ik me natuurlijk nét de dag van hun terugvlucht overslapen, ten gevolge van een zwaar avondje de dag ervoor. Wakkergebeld worden een half uur na afspraak, en zodoende toch nog nipt op tijd op de vlieghaven verschijnen, in een toestand waarbij woorden tekort schieten. Ach ja, moet kunnen. ;) Er zat trouwens een vierde trip Helsinki aan te komen, maar de boot- en weergoden waren ons niet gunstig gezind. Eikels.
• Vervolgens: oud en nieuw! Oudjaar was een voltreffer. 'Belgian' fries in het Hostel, daarna gezellig feestje in het appartement van enkele vrienden, en achteraf, jazeker: Ruby's Irish Pub! De whisky, champagne en het bier vloeiden rijkelijk. I like. :) De volgende dag was bijgevolg iets minder feestvreugde. I don't like :)
  
• Enkele dagen om te bekomen, en op drie en vier januari zat ik alweer in het buitenland. Vilnius was mijn plaats van bestemming. En god, wat een geweldige stad! Na al de donkerte van de laatste weken Tallinn, was het stralende weer (wederom inclusief sneeuwbodem) een gigantische verademing! De koude (-15°C, gevoelstemperatuur nog een vijftal graden lager) nam ik er maar bij. Ik, want Ruben was alleen. Ben er een Litouwse vriendin - leren kennen op het JEF-seminarie in Denemarken (zie eerdere posts) - gaan opzoeken en dat meteen gecombineerd met een citytrip. Ik was zo ziek als een hond, maar geprobeerd er toch nog het beste uit te halen. Het beste, dat was zonder twijfel het Trakai-kasteel, hét symbool der Baltische Staten verwijzend naar de grootsheid van het Litouwse middeleeuwse rijk. Een magische plaats, waar - heel bizar - een Turkse commune (de Karaim) aan eigen eeuwenoude tradities vasthoudt, inclusief eigen taal. Voor de rest bleek de Litouwse mentaliteit me ook zeker en vast aan te staan. Ik begreep meteen waarom Litouwen het Italië van de Baltische Staten genoemd wordt. Nice!

De voorbije dagen heb ik me voornamelijk bezig gehouden met uitzieken, uitzieken en... uitzieken. Verschrikkelijk vervelende hoest, longen die je liever kwijt dan rijk bent, hoofdpijn, snotvolle kop, dichtgeschroeide ogen, een keel in vuur en vlam, etc. Een reden te meer om maar eens over te schakelen op de winterjas. ;) De komende dagen worden dagen van research en schrijven. De deadline van enkele examenpapers nadert, daar kan ik dus maar beter even werk van maken. Morgen mag ik ook m'n roommate Elia terug verwelkomen (daar gaat m'n luxesituatie in de vorm van een eigen kamer :)), wat ongetwijfeld weer voor wat leven in de brouwerij zal zorgen.

En jawel, over enkele dagen is het zover. Vanaf 10 januari vertoef ik voor een dikke week in het (oh help!) zomogelijk nog koudere Rusland. Het visa is in orde geraakt, het vervoer is geregeld, hostels geboekt. Sint-Petersburg en Moscou, here we come! Geloof het of niet, maar ik kijk er ontzettend hard naar uit! Hopelijk brengen we het er heelhuids vanaf. :)

Tot zeer binnenkort mijn lieverds! Nog 23 dagen en ik sta weer op Belgische bodem.