Het is er nog eens van gekomen, surprise, surprise! We zijn met onze Erasmus-bende eindelijk nog eens in een club geraakt. No big deal, zeg je dan? Toch, voor ons was het een heuse verwezenlijking, daar het al zo'n twee maanden geleden was dat het nog gelukt was. En moet je weten: dit weekend zelfs twee maal! Twee verschillende clubs, op één weekend tijd. Een unicum.
Na een eerste – mislukte – poging op woensdag in club Venus (één onder ons had de ‘verkeerde schoenen’ aan, en de poging binnen te geraken op sokken viel niet in goede aarde bij de bodyguards), was het ons donderdag dan eindelijk gelukt. Eén van de DJ’s van Daft Punk (oeh yeah!) kwam draaien, onder live saxofoonbegeleiding, in de setting van club Privé wat algemeen beschouwd wordt als één van de meest fancy clubs van de stad. Het bewijs dat Esten over het algemeen lak hebben aan alles wat van een beetje smaak getuigt, is bij deze trouwens weeral geleverd: op deze geweldige avond waren quasi enkel Erasmussers aanwezig. Esten: nihil. Het heeft onze pret in ieder geval niet kunnen bederven. Na sluitingstijd weer in Ruby’s verzeild geraakt – hoe kan het ook anders –, waar uitbater Brandon ons in boxershort wist te verwelkomen nadat we hem uit bed gebeld hadden. Als kers op de taart: gratis drank voor ieder die eveneens in boxershort verscheen. Over deze escapades wil ik liever niet uitweiden, maar ik kan je verzekeren, ik heb het braaf gehouden!
Vrijdag feestje in club Von Uberblingen, met massa’s goedkope Russische ‘sletjes’. Het stereotype beeld van de moeilijk toegankelijke Estse schoonheden en de Russische deernes die je met man en macht van je af moet slaan is bij deze wederom bevestigd.De rest van het weekend was een pak rustiger, dit omwille van de andere kant van de Erasmus-medaille: studeren (er moet hier wel degelijk gewerkt worden, en hiermee wil ik een oproep doen de voorgaande post met een relativerende blik te aanschouwen ;))! Op maandag had ik paperdeadline en bijhorende presentatie (which was very good, by the way), en morgen examen Management (valt nog af te wachten :)). Voorlopig zijn alle academische krachttoeren hier aan de International University Audentes al positief afgerond. Essays, papers, presentaties, examens: voorlopig nog geen failures te bespeuren, which I like.
Verder rest mij nog te zeggen: korte dagen hier! Om 16u steevast pikkedonker. Momenteel temperaturen tussen -5 en het vriespunt, en volop sneeuw, wat als voordeel heeft dat het hier dan op z'n minst toch nog ‘iets’ lichter lijkt.
Vooruitzichten: bezoek van Simon! Van donderdag tot maandag bekend volk over de vloer, het zal deugd doen!
Niet enkel serieuziteiten aldaar op dat Nato-gebeuren. Onze bourgondische kwaliteiten werden ook zwaar op de proef gesteld, wat de ideale sfeer creëerde voor wat informelere contacten onder de deelnemers. Een ingehuurde traiteur heeft serieus zijn best gedaan ons te verwennen met al wat je maar wensen kan. Overheerlijke lunches, sterk uitgebreide 'coffee breaks', zalige receptie donderdagavond in het feërieke stadhuis (hebben we dan ook weeral gezien van binnenuit), enzovoort.
Mijn geheugen laat me een beetje in de steek over de gebeurtenissen van de week voor het Model Nato-evenement, mea culpa, ik had jullie maar wat sneller op de hoogte moeten brengen. Ik denk dat die week samengevat kan worden in etentjes, verjaardagsfeestjes, verrassings-verjaardagsfeestjes (I FLY), meer etentjes en feestjes, en daarbovenop ook nog bowlen (gewonnen!), zwemmen, en het uitchecken van de andere dormitory's hier in Tallinn. Dit alles natuurlijk nadat we eerst braafjes de lessen bijgewoond hadden en het nodige huiswerk achter de rug was, don't worry! :)
Nog even meegeven dat mijn Belgian Fries (vergeet de French Fries, ik doe aan conditionering) hier een regelrechte hit aan het worden zijn. Friteuzes zijn compleet overbodig geworden, en de frieten zijn heerlijk als nooit tevoren. Geweldig!
De rest van de broer-zus week bestond uit citytrippen in Tallinn 'part two', wederom een gezellige Hostelavond, lekkere restaurantbezoekjes en een feestje in Ruby's (Irish Pub), wat ondertussen toch wel onze stamkroeg genoemd kan worden (bewijs: zie foto :)). Zaterdag zijn ons Leen en ik dan ook nog afgezakt naar Helsinki, waar het zowat de hele dag gesneeuwd heeft, evenals in Tallinn. Omdat Helsinki me niet meer onbekend was kon ik mijn lieve zus dan ook in sneltempo rondleiden, waardoor er nog tijd overbleef om het Suomenlinna maritime fortress, gelegen op een naburig eiland, met een bezoek te vereren. Sinds 1991 behoort dit tot het UNESCO werelderfgoed, en als je het met je eigen ogen gezien hebt begrijp je wel waarom. Het is van onschatbare culturele waarde aangezien het 'fort-eiland' achtereenvolgens in het bezit was van de Zweden, de Russen, en uiteindelijk na de Eerste Wereldoorlog van de Finnen in functie van de respectievelijke defensie van deze landen. De speciale sfeer opgewekt door de onophoudelijke sneeuwval en bijhorende doodvriezende tenen/voeten/benen/oren/neuzen maakte het beslist tot een uniek bezoek. 
Sinds maandag ben ik opnieuw eenzaam en alleen in Tallinn, waar momenteel - op het schrijven van enkele papers na - niet zo heel erg veel bijzonders van doen is. Het is zelfs al zo erg met me gesteld dat ik vandaag, uit miserie, een basketbalwedstrijd gaan bezichtigen ben, samen met een Finse klasgenoot. Een Grieks team tegen de Tallinnse trots in iets wat de UEFA-cup van het basket zou moeten zijn. Best wel eens fijn om zien. 'Eens'. Gelukkig sleepten de Esten de overwinning in de wacht (tegen alle verwachtingen in), dus eindelijk nog eens een reden om de kleine portie Estse fierheid even van de zolder te halen.
